Homecoming, pledgeseason en voetbalverhalen.

Hallo allemaal!
Door een hele leuke, maar ook ontzettend drukke maand is het intussen alweer veel te lang geleden dat ik een verslag heb geplaatst, maar hier is er dan eindelijk weer een.
Ik eindigde mijn laatste verslag met het begin van rushweek. (goeiedag, meer dan een maand geleden..) Even het geheugen opfrissen: rushweek is een week waarin alle fraternities activiteiten organiseren waar je kennis kan maken met de 'actives' (de leden) en waar zij proberen om nieuwe leden aan te trekken.
Tijdens rushweek heb ik vooral tijd doorgebracht bij Phi Sigma Kappa, waar de activiteiten varieerden van 'carsmash' (met bijlen en sloophamers op een oude auto in raggen, heel erg lekker om ff frustratie kwijt te raken) tot een tafelvoetbaltoernooi. Heb nog wel even rondgekeken bij een aantal andere verenigingen, maar eigenlijk wist ik al voordat rush begon dat ik een lid van PSK wilde worden. Aan het eind van rushweek was ik dan ook erg blij toen ik een 'bid' kreeg. Dit is een uitnodiging van de actives om lid van hun fraternity te worden. Die vrijdagavond was bidnight, waar je als je het bid accepteerde je bid moest komen tekenen, en dat werd vervolgens gevierd met een heuse togaparty.
Deze togaparty luidde het pledgeseason in. Iedere zondagavond hebben we een meeting met onze 'inductor', die ons dan verteld wat er die week van ons verwacht wordt en globaal wat er op het programma staat. Iedere donderdagavond is er een 'activiteit' waarvan we nooit van tevoren weten wat het gaat worden. Meestal heeft het iets te maken met tradities en geschiedenis van de vereniging. Ik kan hier helaas niet verder op ingaan, want ik heb geheimhoudingsplicht. Het 'pledge' zijn betekent ook dat we het huis schoon moeten houden, de boel klaar moeten zetten en op moeten ruimen voor en na feesten en dat we onszelf op een bepaalde manier moeten voorstellen aan alumni: Engelse vorm van het woord feut (die ik niet mag noemen) + achternaam. Tenslotte hebben we een lijst gekregen met daarop een aantal opdrachten/projecten die we moeten volbrengen. Als dat gebeurt is sluiten we het pledgeseason af en gaan we active, wat ons officieel lid van de vereniging maakt.
Een week of twee na bidnight was het homecomingweekend. Tijdens dit weekend komen alumni van de universiteit terug om een bezoekje te brengen en voor ons betekende dat een vrachtwagenlading Phi Sig alumni in het huis, die terug naar de campus komen om een weekend lang hun collegejaren te herbeleven en de huidige en aanstaande leden te ontmoeten. Van tevoren werden door de actives hoge verwachtingen gewekt, omdat ze maar bleven praten over hoe ontzettend lachen homecoming is. Voor ons leverde het alleen wel een extra taak op: bierkoerier spelen voor de alumni. Maar naast die extra taak leverde homecoming ons ook een hele hoop gekke verhalen en geouwehoer met dronken alumni op, en dat is waar de actives op doelden. Zoals ik al schreef: ze komen om hun collegetijd te herbeleven en dat betekent min of meer een hoop bier drinken, herinneringen ophalen en dom ouwehoeren. Verhalen gingen van pissen op de middenlijn in de rust van de homecoming football game, naar stunts die ze uithaalden met andere verenigingen, tot toiletpapier schieten op een van de dorms met een origineel Howitzerkanon. Wat ik persoonlijk erg leuk vond was dat er ook een aantal 'oldtimers' waren. Intussen toch wel echt in de categorie bejaard, maar een fratboy blijft een fratboy blijkbaar: Ik was in gesprek met een 74 jaar oude alumnus en toen hij hoorde dat ik uit Nederland kom, vertelde hij me dat hij een aantal jaar geleden in Amsterdam was geweest en dat hij het een mooie stad vond en daarna maakte hij de meest grandioze opmerking van dat weekend: "And I would like to go back some time, because, let's put it like this: I don't mind getting stoned." Ik heb nog niet vaak zo hard gelachen als toen ik die woorden uit zijn mond hoorde komen.
Nou is stoned worden niet iets waar ik ervaring mee heb, maar ik was meteen helemaal fan van hem. We hebben vervolgens vrij lang lopen ouwehoeren over van alles en nog wat en terwijl we het over Europa hadden werd hij zo mogelijk een grotere held dan hij al was. Hij begon over het goede Europese bier en dat ik er zeker wel van baalde dat ik hier zit opgescheept met geintjes als Budweiser en Nattie Light. Schot in de roos, ik vertelde hem dat hij daar helemaal gelijk in had en daarop toverde hij een vaatje Warsteiner tevoorschijn. "Let's drink this then." Nou, dat was even een erg welkome verassing.
Dit in combinatie met een aantal leuke gesprekken met en gekke verhalen van andere alumni maakte de verwachtingen die waren gewekt meer dan waar.
Naast een ontzettend lachen weekend heeft homecoming me ook een nieuwe, vrij afgezaagde maar gevleugelde bijnaam opgeleverd. Zoals ik schreef: ik moest me aan alumni voorstellen als 'feut' Oude Avenhuis. Dit leverde natuurlijk een hoop Huh?!'s en What?!'s op en meteen daarop volgend de twee vragen wat dan mijn voornaam was en waar ik vandaan kwam. In het begin noemden de alumni me vervolgens bij mn voornaam (wat de meeste alumni trouwens bij de andere pledges ook gewoon deden, met zo nu en dan een 'feut' tussendoor), maar toen kreeg een van hen het bijzonder creatieve idee om me gewoon maar 'Dutch' te noemen. Dit werd met gejuich en applaus ontvangen door de anderen en zodoende werd ik omgedoopt tot 'Dutch'. (voor degenen die mijn facebooknaam hebben gezien en gedacht, waarom heeft ie in vredesnaam Dutch als tweede naam ingevoerd, nu weet je waarom :P )
Volgende onderwerp: voetbal.
Vorige keer was ik gebleven bij klagen over het niveau en hoe ik samen met Marten en Rich zou gaan proberen om wat meer invloed te krijgen op de manier van trainen en spelen om het niveau op te krikken. Door een heleboel te coachen tijdens trainingen en wedstrijden en een aantal gesprekken met onze aanvoerder hebben we dit zowaar voor elkaar gekregen. Volgens mij noemde ik vorige keer dat het probleem niet is dat ze het niet kunnen, maar dat ze het niet snappen. Ons vele gepraat en veranderingen in de formatie en opstelling bleek een eye-opener, want in iets meer dan een maand tijd hebben we het team zowaar ontzettend zien groeien en echt naar een hoger niveau gekregen. Dit resulteerde dan uiteindelijk ook in kwalificatie voor het regional tournament, dat een week geleden werd gehouden op de campus van de University of Missouri, in de volksmond Mizzou genoemd. Het was een vrij zwaar programma. We speelden drie wedstrijden van 2x 35 minuten binnen 24 uur. Het toernooi begon vrijdagavond, vervolgens een wedstrijd op zaterdagochtend, daarna zaterdag eind van de middag en dan zouden we ons hopelijk geplaatst hebben voor halve finales en uiteindelijk de finale die op zondag gespeeld werden.
We speelden de beste drie wedstrijden van ons hele seizoen, maar met een resultaat van 1 overwinning (2-1, twee goals van ene F. Oude Avenhuis), 1 gelijkspel en 1 verlies hadden we helaas niet genoeg punten gesprokkeld om het tot de halve finale te schoppen.
Dit betekent helaas dat we niet naar nationals gaan en dat ons seizoen er op zit. Ergens eind februari beginnen we weer, maar het 'springseason' is jammer genoeg niet veel meer dan een aantal oefenwedstrijdjes en een toernooi. Dit maakt dat ik mijn teamgenoten en het voetbal bij BQ nog wat meer mis dan ik al deed en een van de dingen waar ik ontzettend naar uitkijk is om thuis weer in training te gaan. Dat is alleen nog ver weg (hoewel de tijd echt vliegt!), en ik ga volop genieten van de tijd die ik hier heb en niet te veel met 'thuis' bezig zijn.
Ik sluit dit verslag af met twee heuglijke feiten. Het eerste is dat mijn plannen om op wintersport te gaan naar de Rocky Mountains definitief zijn! Ik ga met de ski/snowboardclub en een van mijn 'big brothers' naar Aspen in de eerste week van januari!
Het tweede is dat Truman intussen ook kennis heeft gemaakt met Frank Avenue, die zijn eerste Amerikaanse opwachting maakte tijdens de paint party die de ski/snowboardclub organiseerde om geld in te zamelen voor de club. Grootte van het publiek was een bescheiden 200 man, maar het ging los en het was echt ontzettend vet.
Voor een ieder van jullie die niet weet wat ie zich bij een paint party moet voorstellen, het is afgeleid ven het concept van 'Dayglow' en dat ziet er zo uit: http://www.youtube.com/watch?v=ReJ_iERac24&feature=related

Volgende gig zal zijn tijdens onze 'pledgeparty' aankomende zaterdag, waar hopelijk het dak er weer af gaat.

Nou, dit was 'm weer voor nu.
Ik zal zsm ook nog even weer wat foto's online gooien, heb je dr ook nog wat plaatjes bij :)
Ik begin trouwens steeds regelmatiger in het Engels te denken en het gebeurt me ook vaker en vaker dat ik in een gesprek met Marten, of een over skype met iemand thuis, Nederlandse woorden of uitdrukkingen ff kwijt ben en dat dan wel in het Engels weet. Vreemd om te merken hoe dat gebeurt.
Ok, nu ben ik echt klaar.
See ya!